اگر پیچیده موهایم به جور باد با پاییز 
دلم بر گرمی دست عروسک باز راضی نیست

شبیه پادشاهی مست پیروزی دراین میدان
دلت جز بر زمین افتادن سرباز راضی نیست

من و مارا جدا از هم مکن آشوب می گیرم 
خدا از دست های تفرقه انداز راضی نیست 

از این بی آبرویی دامن شیطان چه می خواهد 
که آتش هم به این حس جهنم ساز راضی نیست 

اگر از نیل چشمان تو بگریزد دل و دینم !
به پیغمبر شدن بی مستی اعجاز راضی نیست .

بگیر از تلخی فنجان قهوه چشم هایت را 
که فالم جز به مشق خواجه ی شیراز راضی نیست

خدا هم خوب می داند نداری طاقت دوری
به این چشمان لرزان پر از اغماز راضی نیست 

پریدن حرف مفت مردمان بی کس و کار است .
اگر بال و پرم بر لذت پرواز راضی نیست

به ابراهیم دل خوش کرده باغ آرزوهایم
که بگذارد به روی شانه ی مرداد ماهت سر

تو از بطن اساطیر کهن الهام می گیری !؟
که بیرون می زند از آتشت ققنوس عصیانگر

مرا با چشم برزخ بین یقینن هیچ کاری نیست
تو ابرو های خود را پیش من ننداز بالاتر

تنفر دارم از چنگیز خان ِ پرهیاهویت
که بی موقع کشیده سمت احساسات من لشکر

برو با موج گندم زار گیسویت نیآشوبم
که من فرزند نوح ام در مصافت مومن ِکافر

از این آهو پرانی های چشمت سخت بیزارم
تفنگت را زمین بگذار و کز کن گوشه ی سنگر

برو بگذار راحت باشم از فکر و خیالاتت
نخواهی کرد آخر عشق مادر مرده را باور