آسمانها گله دارند؛ زما سیر شدید
بس که بر خاک نشستید زمین گیر شدید
پی اکسیر بریدید ز گهواره تان
وایتان باد، نجستید و چنین پیر شدید
سر آن ” بار امانت ” چه بلا آوردید
که به جرمش همه مستوجب زنجیر شدید
هر چه دفتر، ورقی بود به توصیف شما
یادتان رفته که با دست که تحریر شدید
همه جان و همه احساس رهاتان کردیم
چه گذشته است؟ به بی روحی تصویر شدید
صورتی مانده از آن سیرت و آن هم بی اصل
بس که هر آینه در آینه تکثیر شدید
دیو می رفت در این چشمه به تطهیر رسد
بر شمایان چه گذشته است که تبخیر شدید
باز هم موعظه تان راه به تاثیر نبرد
آسمانها! که به یک شعبده تسخیر شدید
ما که تبخیر شماییم، شمایان آیا
روی این خاک چه دیدید که تقطیر شدید
|
