گاهی کنار پنجره ام می نشینم و
چشمی میان کوچه، رهای تو می کنم

خیره به کوچه می شوم اما تو نیستی
یاد تو، یاد مهر و وفای تو می کنم

خود نامه ای برای خودم می نویسم و
آن را همیشه پست به جای تو می کنم

وقتی که نامه می رسد از سوی من به من
می خوانم و دوباره هوای تو می کنم

هر روز می روم به مسیری که دیدمت

جایی که عاشقانه به جانم خریدمت

جایی که دیدم ای گل زیبا شکفته ای

اما برای اینکه بمانی نچیدمت

یادم نرفته است که چشمان خسته ام

افتاده در نگاه تو بود و ندیدمت

یعنی ندیدم آمده باشی برای من

اما به چشم آمده ها می کشیدمت

گر من خدات میشدم ای نازنین من

این  گونه با  وقار  نمی آفریدمت

حتی به جای این که بچینم تو را ز خاک

یک عمر عاشقانه  فقط  پروریدمت

دیوانه ام که با همه ی بی وفائیت

سی سال می نوشتمت و می شنیدمت

آری برای اینکه بدانی چه میکشم

هر روز می روم به مسیری که دیدمت