کی کوه جوابی به دلم داد به جز سنگ؟
برده است مرا هر کسی از یاد به جز سنگ
یک عمر نشستم که بیفتد مگر آن سیب
از کوه غرورت مگر افتاد به جز سنگ؟
تقدیر چه می شد که خطی خوش بنویسد
در دفتر پیشانی فرهاد به جز سنگ؟
یک عمر به در گفتم و دیوار نفهمید
یک واژه بگو خانه ات آباد به جز سنگ!
بر بستر این رود گل آلود نشد، آه!
پیدا کند این ماهی آزاد به جز سنگ
|
