این روزها عجب خودتان را گرفته اید
اردیبهشت نیست که اردی جهنم است
لبهای سرختان که دهان را گرفته اید
به چرت و پرت و فحش و ... ببخشید مدتی ست
از شعرهام لحن و بیان را گرفته اید
خانم ! جسارت است ببخشید یک سوال
با اخمتان کجای جهان را گرفته اید ؟
خانم ! شما که درس نخواندید ... پس کجا
کی دکترای زخم زبان را گرفته اید
خانم ! جواب نامه ندادید بس نبود ؟
دیگر چرا کبوترمان را گرفته اید
خانم ! عجالتاً برویم آخر غزل
نه اینکه وقت نیست امان را گرفته اید
