من  از  تفــاهم  پائیـــز  و مـرگ  مـی آیم
وَ سردمست وَ سردم وَ سَ سَ سَ سردم

گمــان مبر كه همیشه ، بتم ... نه ابراهیم
قـسـم  بــه  ذات  تـبـر  پیش  تو  كـم آوردم

به بـركه بـركه چشمت قسم شبی آخر
درون آبـی ایــن چـشـمه غرق می گردم

فقط برای من اینجا صـدای تو خوبـسـت
و قــرص صـورت ماهت  مـسـكن دردم

قــسـم و اَشـهــدُ اَن لا اِلــه اِلا ... تــو
قـسـم و اَشهدُ ... دلرا به نام تو كـردم

بـه زیـر چـهـره سردم گدازه عشقست
اگر چه باز به ظاهر صـبور و خونسـردم